Rechten

The 900 MHz band, a frequency range serving as a commons for all, is now at risk due to NextNav’s brazen attempt to privatize this shared resource. 

Left by the FCC for use by amateur radio operators, unlicensed consumer devices, and industrial, scientific, and medical equipment, this spectrum has become a hotbed for new technologies and community-driven projects. Millions of consumer devices also rely on the range, including baby monitors, cordless phones, IoT devices, garage door openers. But NextNav would rather claim these frequencies, fence them off, and lease them out to mobile service providers. This is just another land-grab by a corporate rent-seeker dressed up as innovation. 

EFF and hundreds of others have called on the FCC to decisively reject this proposal and protect the open spectrum as a commons that serves all.

NextNav wants the FCC to reconfigure the 902-928 MHz band to grant them exclusive rights to the majority of the spectrum. The country's airwaves are separated into different sections for different devices to communicate, like dedicated lanes on a highway. This proposal would not only give NextNav their own lane, but expanded operating region, increased broadcasting power, and more leeway for radio interference emanating from their portions of the band. All of this points to more power for NextNav at everyone else’s expense.

This land-grab is purportedly to implement a Positioning, Navigation and Timing (PNT) network to serve as a US-specific backup of the Global Positioning System(GPS). This plan raises red flags off the bat. 

Dropping the “global” from GPS makes it far less useful for any alleged national security purposes, especially as it is likely susceptible to the same jamming and spoofing attacks as GPS.

NextNav itself admits there is also little commercial demand for PNT. GPS works, is free, and is widely supported by manufacturers. If Nextnav has a grand plan to implement a new and improved standard, it was left out of their FCC proposal. 

What NextNav did include however is its intent to resell their exclusive bandwidth access to mobile 5G networks. This isn't about national security or innovation; it's about a rent-seeker monopolizing access to a public resource. If NextNav truly believes in their GPS backup vision, they should look to parts of the spectrum already allocated for 5G.

The open sections of the 900 MHz spectrum are vital for technologies that foster experimentation and grassroots innovation. Amateur radio operators, developers of new IoT devices, and small-scale operators rely on this band.

One such project is Meshtastic, a decentralized communication tool that allows users to send messages across a network without a central server. This new approach to networking offers resilient communication that can endure emergencies where current networks fail.

This is the type of innovation that actually addresses crises raised by Nextnav, and it’s happening in the part of the spectrum allocated for unlicensed devices while empowering communities instead of a powerful intermediary. Yet, this proposal threatens to crush such grassroots projects, leaving them without a commons in which they can grow and improve.

This isn’t just about a set of frequencies. We need an ecosystem which fosters grassroots collaboration, experimentation, and knowledge building. Not only do these commons empower communities, they avoid a technology monoculture unable to adapt to new threats and changing needs as technology progresses.

Invention belongs to the public, not just to those with the deepest pockets. The FCC should ensure it remains that way.

NextNav’s proposal is a direct threat to innovation, public safety, and community empowerment. While FCC comments on the proposal have closed, replies remain open to the public until September 20th. 

The FCC must reject this corporate land-grab and uphold the integrity of the 900 MHz band as a commons. Our future communication infrastructure—and the innovation it supports—depends on it.

You can read our FCC comments here.

De regering stelt in het hoofdstuk van het Regeerprogramma met als titel ‘Goed bestuur en sterke rechtstaat’ dat ze werk wil maken van institutionele hervormingen die leiden tot “weerbare, sterke instituties, en betere macht en tegenmacht.”

Ze noemt de invoering van constitutionele toetsing als prioriteit. “Er wordt gewerkt aan een (gedeeltelijke) opheffing van het toetsingsverbod in artikel 120 van de Grondwet, waarmee constitutionele toetsing van wetten aan klassieke grondrechtsbepalingen van de Grondwet mogelijk wordt gemaakt en het belang van grondrechten en de Grondwet wordt versterkt.”

Het kabinet bereidt een grondwetsherzieningsvoorstel voor tot invoering van een constitutioneel hof dat wetten, regels en besluiten kan toetsen aan de Grondwet. “De contouren daarvan zullen dit jaar worden geschetst, waarna het wetsvoorstel in 2025 wordt ingediend. Het kabinet bekijkt daarbij of inter-institutionele bepalingen toetsbaar worden.”

Bij het maken van keuzes over de vormgeving van het hof gaat de regering het parlement betrekken en zegt ze informatie op te gaan halen bij de wetenschap, rechtsprekende instanties en adviesorganen.

Het kabinet zet ook in op beter gebruik van inzichten van burgers en ervaringskennis in het wetgevingsproces, de vereenvoudiging van wetten en meer aandacht voor de werking van wetten voor burgers, bedrijven en maatschappelijke organisaties. “Een lerende overheid is hiervoor cruciaal”, staat er in het Regeerprogramma. “Een overheid die beleid en regelgeving evalueert, blijft verbeteren en altijd op zoek gaat naar de meest passende oplossing.”

Bestuur en wetgever moeten volgens deze regering veel meer doen om te voorkomen dat er wetgeving en beleid tot stand komt dat op gespannen voet staat met de Grondwet. “Daarom moet ook de constitutionele toetsing aan de voorkant worden versterkt, bij de Tweede Kamer, de Afdeling advisering van de Raad van State en uiteraard het kabinet.”

Bij de eigen ontwerpen voor regelgeving moet meer aandacht zijn voor de grondwettigheid ervan. “Daarom gaat het kabinet de dialoog aan met het parlement en de Raad van State over de uitwerking van constitutionele toetsing ex ante in het wetgevingsproces. Vanuit het ministerie van BZK worden verschillende stappen gezet om die constitutionele toets stevig en als verplichting in het wetgevingsproces te verankeren, naast de verplichting dat in elke wetsvoorstel en elke algemene maatregel van bestuur in een aparte paragraaf aandacht wordt besteed aan de verenigbaarheid van het voorstel met de Grondwet, de grondrechten, het Europese en internationale recht en de beginselen van de rechtsstaat. De minister van BZK en de staatssecretaris Rechtsbescherming werken samen aan het verbeteren van de constitutionele toets respectievelijk de algemene wetgevingstoets en zullen hierover dit najaar aan de Tweede Kamer rapporteren.”

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State wordt verzelfstandigd. “Door deze verzelfstandiging worden de instituties verder gescheiden en versterkt. Voor een dergelijke verzelfstandiging zijn verschillende modaliteiten denkbaar. Het kabinet schetst dit jaar de contouren en dient in 2025 een wetsvoorstel in bij de Tweede Kamer.”

Het kabinet wil de toegang tot het recht in de rechtsketen versterken. “De rechtsbescherming van kwetsbare kinderen en hun ouders die te maken krijgen met een kinderbeschermingsmaatregel moet worden verbeterd, zodat ze beter gehoord, betrokken en ondersteund worden. Het kabinet investeert in rechtsbijstand voor ouders die te maken krijgen met procedures die diep ingrijpen in het gezinsleven, zoals uithuisplaatsing of een gezagsbeëindiging. De besluiten over de plek waar een kind zal opgroeien zullen voortaan door de kinderrechter worden getoetst.”

Het wetsvoorstel dat dit regelt wordt in 2025 bij de Tweede Kamer ingediend. Het kabinet investeert daarbij verder in familie- en jeugdrechtspraak, zodat de kinderrechter beter in staat wordt gesteld een goede en juiste afweging te maken in kinderbeschermingszaken en recht te doen aan kinderen en ouders.

Het kabinet wil burgers en bedrijven in staat stellen sneller, eenvoudiger en beter een passende en duurzame oplossing te vinden voor een juridisch probleem. “Burgers met juridische problemen moeten vroegtijdige en laagdrempelige hulp kunnen krijgen. Door de informatievoorziening te verbeteren kunnen mensen beter beoordelen wat voor hen de meest passende wijze is om hun probleem op te lossen, bijvoorbeeld via mediation, een geschillencommissie of de gang naar de rechter.”

Ook investeert het kabinet in het Juridisch Loket, waar burgers met een laag inkomen terechtkunnen voor persoonlijk advies en hulp. “Om mensen beter te kunnen helpen versterkt het Juridisch Loket de samenwerking met bijvoorbeeld het sociaal domein. Hiermee probeert het kabinet te voorkomen dat mensen van het kastje naar de muur worden gestuurd of in onnodige procedures terechtkomen.”

Het kabinet vindt het daarnaast belangrijk om voldoende aanbod van de sociale advocatuur te houden. “Ook ervaren burgers en bedrijven procederen bij de rechter vaak als ingewikkeld. In dat kader onderzoeken we of de procedures voor de burgerlijke rechter kunnen worden vereenvoudigd. Hiermee wordt de toegang tot de rechter voor burgers en bedrijven vergroot.”

Het kabinet wil de instituties die de rechtsstaat dragen versterken. Dit houdt onder meer in dat het kabinet institutionele vernieuwing binnen de Rechtspraak stimuleert. “Het kabinet stelt de Rechtspraak daarom in staat om maatregelen te nemen die vernieuwing in werkwijze, personeelsbeleid en innovatieve technologie bewerkstelligen. Deze maatregelen zien bijvoorbeeld op een bredere inzet van ervaren juristen en juridische ondersteuning en de inzet van innovatieve technologie. Hiermee wordt ook de werkdruk binnen de Rechtspraak verlicht.”

Het bericht Kabinet wil meer toetsen aan de grondwet en versterking rechtsketen verscheen eerst op Mr. Online.

De tuchtzaak tegen de landsadvocaat is ingediend door advocaten van Stibbe die ontdekten dat het Openbaar Ministerie (OM) en de FIOD vertrouwelijke e-mails hadden gelezen tussen de advocaten en hun cliënt Box Consultants. Dit bedrijf werd verdacht van fraude, een zaak die inmiddels is geseponeerd door het Openbaar Ministerie. De landsadvocaat stond het OM bij.

Minister David van Weel (Justitie en Veiligheid) vindt dat Veldhuis kan aanblijven als landsadvocaat: “De Raad van Discipline heeft duidelijkheid verschaft over de verhouding tussen de vernietigingsplicht van verschoningsgerechtigde informatie enerzijds en de bewaar- en verantwoordingsplicht anderzijds,” schrijft de minister aan de Tweede Kamer. “De landsadvocaat heeft mij bericht dat hij daar in toekomstige voorkomende gevallen naar zal handelen.”

Daar neemt Kamerlid Michiel van Nispen (SP) geen genoegen mee. Hij stelt, verwijzend naar de fraudeaffaire rond topman Frank Oranje in 2021, dat dit de zoveelste keer is dat Pels Rijcken onder vuur is komen te liggen, en dat landsadvocaat van onberispelijk gedrag moet zijn. Hij vindt dat de Staat “nu toch echt afscheid moet nemen van het kantoor van de landsadvocaat.”

Hij vraagt ook aan de minister of dit de enige keer is dat Pels Rijcken het verschoningsrecht heeft geschonden. Ook wil hij weten of de Staat heeft betaald voor deze foute gedragingen en onjuiste advisering. “Zo ja, hoeveel? Bent u bereid dat terug te gaan vorderen?”

Kamerlid Songül Mutluer (GroenLinks PvdA) is eveneens kritisch: “Laat ik vooropstellen dat we aan de landsadvocaat hoge eisen mogen stellen. Dit soort fouten schaden het vertrouwen,” zegt ze. “We hebben eerder gezien dat er fraude is gepleegd door de toenmalige managing partner Frank Oranje.” Toen is de commissie-Silvis ingesteld om te onderzoeken of de landsadvocaat kon aanblijven, en die concludeerde dat het kon.

Mutluer wil van de minister weten hoe die er nu tegen aankijkt. “Nu al conclusies trekken vind ik voorbarig,” meent Mutluer. Ze is bezorgd “omdat juist van de landsadvocaat veel zorgvuldigheid mag worden verwacht nu die de overheid vertegenwoordigt.”

Ook Kamerlid Sandra Palmen (NSC) maakt zich zorgen. “Een tuchtrechtelijke maatregel krijg je niet zomaar opgelegd,” zegt Palmen. Ze heeft samen met haar fractievoorzitter Pieter Omtzigt vragen gesteld aan minister Van Weel. NSC zette in het verkiezingsprogramma ook al vraagtekens bij de positie van de landsadvocaat. NSC vindt dat de relatie tussen de Staat en de landsadvocaat minder exclusief moet zijn. “Adviezen kunnen ook door interne juristen worden gegeven,” meent Palmen. “We hebben genoeg expertise, we hebben hoogleraren in dienst.” Ook pleit NSC voor het inschakelen van meerdere advocatenkantoren. Palmen wacht nu de antwoorden van de minister af. “We gaan hier zeker verder mee.”

Robert Sanders (advocaat bij De Clercq Advocaten en Notariaat en expert op het gebied van het advocatentuchtrecht) heeft de uitspraak gelezen en het is hem opgevallen dat Veldhuis ‘slechts’ een waarschuwing krijgt. “De schending van de kernwaarde vertrouwelijkheid valt de landsadvocaat volgens de Raad aan te rekenen. Ondanks het fundamentele karakter van het geschonden recht vindt de Raad een waarschuwing passend. Dat is opmerkelijk want de lijn van de tuchtrechters is dat bij de schending van een kernwaarde vrijwel automatisch een berisping wordt opgelegd.”

De Raad van Discipline legde een waarschuwing op omdat Veldhuis de vertrouwelijke e-mails een relatief korte periode onder zich heeft gehad (van oktober 2018  tot 15 januari 2019) en vanwege het tijdsverloop tussen het einde van deze periode en het indienen van de klacht.

Sanders zet vraagtekens bij die onderbouwing. “Ruim drie maanden, dat lijkt ook weer geen heel korte periode. En ik weet niet of het tijdsverloop zo relevant is. Volgens de Raad is de desbetreffende klacht immers binnen de wettelijke termijn ingediend.” Het valt Sanders ook op dat Stibbe een klacht heeft ingediend tegen Pels Rijcken, het kantoor van de landsadvocaat. “De klachten in deze zaak hebben echter niets van doen met het handelen van de kantoorbestuurders. Het is al heel lang vaste tuchtrechtspraak dat in dat geval zo’n ‘kantoorklacht’ geen doel treft.”

De tuchtrechtadvocaat vraagt zich af hoeveel gewicht er moet worden toegekend aan een waarschuwing. “De gebruikelijke definitie, die je ook in tuchtrechtelijke uitspraken tegenkomt, is dat een waarschuwing wordt opgelegd bij wijze van een zakelijke terechtwijzing. Dat betekent: ‘Dit had beter gekund, doe het niet nog een keer, en nu gaan we over tot de orde van de dag’.”

Het is de vraag of de landsadvocaat een zodanig bijzondere functie vervult dat hij boven iedere ethische twijfel verheven moet zijn, meent Sanders. “Elke advocaat behoort uiteraard ethisch en integer te handelen, dat maakt de landsadvocaat binnen het landschap van de Nederlandse Orde van Advocaten niet anders of bijzonder. De Advocatenwet kent de figuur van de landsadvocaat helemaal niet. Het is een geen ambtenaar, maar ‘gewoon’ een advocaat, die wel een bijzondere relatie heeft met zijn belangrijkste cliënt, namelijk de Staat der Nederlanden.”

De landsadvocaat heeft van zijn cliënt een mooi etiket gekregen, vervolgt Sanders. “En dus is het aan die cliënt om te bepalen om al of niet consequenties te verbinden aan de tuchtrechtelijke uitspraak. Dat is dus iets tussen advocaat en cliënt, ook als de samenleving iets van het optreden van de landadvocaat zou willen vinden.”

Volgens de Raad van Discipline heeft landsadvocaat Veldhuis in strijd met het verschoningsrecht gehandeld door vertrouwelijke mails van Stibbe en Box te bewaren en niet te vernietigen nadat de rechter in september 2018 had geoordeeld dat sprake was van verschoningsgerechtigde stukken.

Daarover schrijft Pels Rijcken in een verklaring op de eigen website: “Nadat de raadkamer in oktober 2018 onherroepelijk oordeelde dat de betreffende informatie toch verschoningsgerechtigd was, moest de behandelend advocaat mr. Veldhuis een afweging maken tussen vernietiging enerzijds en zijn bewaar- en verantwoordingsplicht anderzijds. Hij heeft gekozen voor het laatste.”

Andere klachten die betrekking hebben op het verkeerd voorlichten van de rechter, het beïnvloeden van getuigen, het onjuist adviseren van de cliënt en het ten onrechte kennisnemen van verschoningsgerechtigde informatie zijn door de Raad van Discipline afgewezen.

Advocaat Tim de Greve (Stibbe) wil niet inhoudelijk reageren op de uitspraak van de Raad van Discipline. Op de vraag of Stibbe in hoger beroep gaat antwoordt hij: “Daar gaan we eens goed over nadenken.”

De animo van andere advocatenkantoren om als landsadvocaat op te treden, is overigens gering. De landsadvocaat kan niet tegen de Staat optreden, en dat is niet in het belang van andere cliënten van advocatenkantoren, zeggen managing partners van grote advocatenkantoren in een artikel op mr-online.

Het bericht Met een waarschuwing is de kous nog niet af voor landsadvocaat Veldhuis verscheen eerst op Mr. Online.

In 2022 kreeg nog 50 procent van de advocaten die deelnamen aan het onderzoek te maken met agressie, bedreiging en/of intimidatie. In 2024 is dat percentage gestegen naar 55 procent. Bij 43,6 procent van de advocaten ging het zelfs om meerdere incidenten in het afgelopen jaar. Dat blijkt uit onderzoek van Ipsos I&O in opdracht van de NOvA.
De meest voorkomende vormen van agressie zijn verbale agressie (46 procent), intimidatie (38 procent) en bedreiging (24 procent). Bij 4 procent was er ook sprake van fysieke agressie. 47 procent ervoer het incident als ernstig tot zeer ernstig. Dat was in 2022 nog 37 procent.

NOvA-bestuurder Maaike Bomers reageert op de cijfers: “Dreiging en agressie zijn helaas geregeld onderdeel van het werk van advocaten, maar horen er echt niet bij. Advocaten moeten hun werk in het kader van een goede rechtsbedeling in een veilige omgeving kunnen doen. Elke vorm van druk of dreiging is onacceptabel.”
Vrouwelijke advocaten kregen meer te maken met agressie dan mannelijke advocaten. 26 procent van de vrouwen vond het meest recente incident discriminerend van aard, tegenover 4 procent van de mannen. Het gaat vooral om discriminatie op basis van geslacht.

De kans om een incident mee te maken is het grootst voor advocaten die werken in het huurrecht, personen- en familierecht, de algemene praktijk, het strafrecht en het vreemdelingenrecht. Bij 53 procent van de incidenten komt de agressie van de eigen (voormalige of huidige) cliënt. Bij 33 procent van de incidenten komt de agressie van de wederpartij. De impact van de incidenten is groot: 67 procent van de deelnemende advocaten ervoer na een incident nadelige effecten, zoals verminderd werkplezier, verandering in gedrag op het werk en impact op de geestelijke gezondheid. Een kwart overweegt zelfs te stoppen als advocaat.

Samen met het ministerie van Justitie en Veiligheid en de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) werkt de NOvA aan het vergroten van de veiligheid en weerbaarheid van de advocatuur, geeft ze aan. De NOvA biedt al diverse initiatieven aan om advocaten weerbaarder te maken: de weerbaarheidstrainingen, de Vertrouwensadvocaat, de NOvA-noodtelefoon, de noodknop, LawCare en de veiligheidsscan van het kantoor. Al deze initiatieven worden sinds december 2023 extra onder de aandacht van de advocatuur gebracht via een campagne.
Uit het Ipsos I&O onderzoek naar agressie, bedreiging en intimidatie bij advocaten blijkt dat de bekendheid van deze middelen is toegenomen. 70 procent van de advocaten is bekend met de weerbaarheidstrainingen die de NOvA aanbiedt. Dat was twee jaar geleden nog 47 procent. 46 procent weet van de noodtelefoon. In 2022 was dit nog maar 18 procent. De in december 2023 gestarte Vertrouwensadvocaat is al bekend bij bijna de helft van de advocaten. Bomers: “Het is goed dat de bekendheid van onze initiatieven onder advocaten is toegenomen, maar onze maatregelen zouden natuurlijk eigenlijk niet nodig moeten zijn.”

Nieuw dit jaar was de uitvraag naar digitale criminaliteit. Ook digitale criminaliteit speelt mee in de advocatuur: 69 procent van de advocaten heeft weleens met phishing te maken gehad, 25 procent met malware, 7 procent met ransomware en 5 procent met een DDoS-aanval. Ook is gekeken naar de rol van het eigen kantoor. 58 procent van de advocaten vindt dat het eigen kantoor adequaat reageert op bedreiging, intimidatie en agressie. De voorlichting en training via kantoor kan nog beter. 23 procent vindt dit onvoldoende, 38 procent is neutraal. Volgens 37 procent is hier wel voldoende aandacht aan besteed. De NOvA onderzoekt of advocatenkantoren behoefte hebben aan ondersteuning hierbij.

Het onderzoek wordt om de twee jaar herhaald, zodat de ontwikkelingen gemonitord kunnen worden. De NOvA stelt dat ze daardoor steeds beschikt over actuele data op basis waarvan maatregelen genomen kunnen worden.

Het bericht Onderzoek NOvA: agressie tegen advocaten is weer toegenomen verscheen eerst op Mr. Online.

Stop Killing Games vecht voor de rechten van gamers en de preservering van games, met consumentenrecht en wetgeving als wapen. Dat meldde Tweakers onlangs. De kern: mag een game-ontwikkelaar een spel actief onspeelbaar maken door servers en ondersteuning uit te zetten? En denk ik dan, moet daar dan niet op zijn minst over geïnformeerd worden?

De game-industrie is al een fors aantal jaren verschoven naar een GaaS-model: games as a service. Je kunt een basisspel krijgen, maar om te spelen en om uitbreidingen te krijgen moet en zal je online zijn en een (al dan niet betaald) account hebben. Stop je daarmee, dan gaat je spel weg.

Dat is tot daar aan toe, maar als de game-ontwikkelstudio stopt met het spel dan gaat óók je spel weg. De server gaat uit, de authenticatie werkt niet meer, allerlei redenen maar hoe dan ook, geen spel meer voor jou. Dit is dus wel even iets meer dan “de fabrikant heeft geen reserveonderdelen meer” zoals bij auto’s of je zitbank van 8 jaar oud. Deze optie tot uitzetten van je game zit ingebouwd.

Zoals Tweakers het uitlegt: In de praktijk wil de beweging dat dergelijke spellen in de toekomst, ook nadat de ondersteuning van de maker stopt, in een ‘redelijke staat’ speelbaar blijven, niet per se in de staat waarin een game tijdens actieve ondersteuning verkeerde. … Voorbeelden van kleine functies die daar niet onder vallen en volgens [initiatiefnemer Ross Scott/Accursed Farms] dus eventueel verloren mogen gaan zijn ‘achievements, leaderboards, matchmaking, een gecentraliseerde virtuele marktplaats, privéberichten en integratie van sociale media’. Het Europese consumentenrecht kent diverse regels over “digitale inhoud” en “digitale diensten” (zie vanaf art. 7:50aa BW). Grofweg worden de regels van koop van fysieke dingen hier ook toegepast, aangepast naar de aard van deze bittenstromen. Zo is er een informatieplicht over interoperabiliteit, en is de conformiteitseis specifieker uitgewerkt.

Wat echter mist, is een bepaling hoe lang zo’n dienst geleverd moet zijn of digitale inhoud bruikbaar. Dat kun je alleen afleiden uit een invulling van dat begrip conformiteit: “de periode die de consument redelijkerwijs kan verwachten”, aldus bijvoorbeeld art. 7:50ae lid 4 BW. Hoe lang dat is, is daarmee dus niet op voorhand te zeggen.

Het voorstel van Stop Killing Games kiest een andere insteek. Het maakt niet perse uit hoe lang het spel speelbaar is, maar leveranciers moeten verplicht zijn een speelbaar spel over te laten. Inbouwen van verplichte servercontrole of inloggen mag dus niet voor álle spelmodi. Bijvoorbeeld wel de multiplayer-optie maar niet single player. Prima als je updates pas krijgt na inloggen, maar stoppen omdat “u zes maanden geen updates heeft gedownload” kan dan weer niet.

Game-ontwikkelaars stellen daar vaak mooie woorden over veiligheid, speelbaarheid en bijbehorend hun reputatie tegenover. Een brak oud spel met wel de merknaam erop komt natuurlijk wat raar over, net zoals die ouwe roestbak met nog een Opel logo erop, zoiets. Maar er zijn specifiekere zorgen: Ubisoft noemt aflopende licenties als een van de redenen waarom [racegame The Crew] niet meer beschikbaar is. Het bedrijf moest immers licentiedeals afsluiten met autofabrikanten om de echte voertuigen in The Crew te mogen verwerken. … Ontwikkelaars, zeker kleinere studio’s, zijn in het verlengde daarvan bijvoorbeeld ook afhankelijk van derden voor fundamentele gameonderdelen zoals de engine, serverruimte of anticheatsoftware. Die zorgen begrijp ik wel, maar het voelt nog steeds erg raar dat daarmee zomaar een “dit spel stopt over zes maanden, sorry” bericht zou kunnen worden gegeven. Want je weet wanneer je licenties aflopen, dus dat kun je gewoon inplannen.

Mijn simpele doch doeltreffende oplossing zou dan ook zijn dat games een houdbaarheidsdatum moeten krijgen: tenminste speelbaar tot dd/mm/jjjj. Wat je daar invult is aan jou, maar die toezegging moet je dan waar maken. (De reden hoef je er niet bij te zetten.)

Dit is iets dat prima binnen de bestaande wetgeving handhaafbaar is, en zou de bestaande situatie niet wezenlijk veranderen want je hóeft niets behalve die tekst op de doos of in de productinformatie opnemen. Het enige is natuurlijk dat consumenten dan denken, ik speel liever dat andere spel want dat is drie jaar langer houdbaar. Maar dat is dan ook weer soort van de bedoeling.

Arnoud

Het bericht Moeten games niet op zijn minst een houdbaarheidsdatum meekrijgen? verscheen eerst op Ius Mentis.

Vandaag publiceerde Villa Pinedo – een platform voor kinderen van gescheiden ouders – een onderzoek naar de ervaringen van kinderen die een gesprek met een kinderrechter hebben gevoerd in de echtscheidingsprocedure van hun ouders. Het onderzoek bevestigt de impact die zo’n gesprek op een kind kan hebben. Daarnaast bieden de uitkomsten waardevolle input voor verdere verbeteringen in de manier waarop kinderrechters de gesprekken voeren.

Na het verbreken van een relatie moeten ouders samen afspraken maken over de zorg en opvoeding van hun kinderen. Als ouders het daarover niet eens worden, kunnen ze naar de rechter gaan. De rechter nodigt het kind daarna uit voor een gesprek zodat het kan vertellen wat voor hem of haar belangrijk is. De rechter houdt daarna een zitting met de ouders en beslist op basis van alle informatie. 

Kinderrechters zijn zich er zeer van bewust dat zo’n gesprek met een rechter voor een kind een heel spannende en ingrijpende gebeurtenis kan zijn. Dat blijkt ook uit het onderzoek van Villa Pinedo: kinderen geven daarin aan dat ze het gesprek in veel gevallen als belastend hebben ervaren.

De afgelopen jaren zijn er diverse stappen gezet om de gang van zaken rond de kindgesprekken te verbeteren. Zo zijn er met hulp van taalkundigen en andere specialisten nieuwe uitnodigingsbrieven gekomen die beter aansluiten bij de belevingswereld van kinderen. Daarnaast zijn er op steeds meer rechtbanken speciale, kindvriendelijke ruimtes waar de kindgesprekken kunnen worden gevoerd. Ook wordt er steeds meer aandacht en tijd gestoken in het trainen van rechters in het voeren van goede gesprekken met jonge kinderen. In dat kader werkte bijvoorbeeld de rechtbank Den Haag mee aan een documentaire over het kindgesprek, die nu gebruikt wordt tijdens de opleiding van rechters en juristen.

Het onderzoek van Villa Pinedo bevat belangrijke informatie die de Rechtspraak kan helpen om de kindgesprekken nog verder te verbeteren. Zo worden er gesprekken met de stichting gevoerd over het inzetten van buddies voor kinderen die vanwege de scheiding van hun ouders met de rechter te maken krijgen. Ook wordt er bij de rechtbanken Zeeland-West-Brabant, Limburg en Den Haag gewerkt aan pilots die gericht zijn op betere ondersteuning van kinderen in echtscheidingsprocedures.

Echtscheidingszaken tussen ouders binnen zes weken op zitting en een uitspraak van de rechter binnen vier weken leiden tot minder kans op verharding van het geschil. Dat is een belangrijke opbrengst van de Procedure Gezamenlijke Toegang Ouders (PGTO), zo blijkt uit de evaluatie van de pilot door de Universiteit Utrecht die vandaag is gepubliceerd.

PGTO is een pilotprocedure bij de rechtbanken Oost-Brabant en Den Haag voor ouders met kinderen jonger dan 18 jaar die uit elkaar gaan of al uit elkaar zijn en samen de onderwerpen waarover zij het niet eens zijn aan de rechter willen voorleggen. De procedure is zo ingericht dat ouders naast elkaar in plaats van tegenover elkaar komen te staan en samen met de rechter op zoek gaan naar een oplossing.

In de evaluatie, concluderen de onderzoekers dat de procedure maatschappelijke voordelen kan meebrengen doordat ouders meer tot overeenstemming komen en de procedure sneller is. In de pilotprocedure werd veel vaker geheel (37% versus 18,1%) of op onderdelen (54,3% versus 14,5%) geschikt dan zaken in de reguliere procedure. Dat is een mooi resultaat, menen ook alle betrokken ketenpartners, waaronder advocaten en de Raad voor de Kinderbescherming. Hiermee zijn alle doelstellingen die de initiatiefnemers vooraf hadden behaald. 

Uit het onderzoek kwam verder als opvallend naar voren dat ouders een grotere rol hadden dan op een normale zitting en dat zij zelf meer aan het woord waren. Hier was ruimte voor, omdat er meer tijd voor een zaak gepland stond. Door onder leiding van een rechter met elkaar te praten en te luisteren, ontstond er een beter begrip over en weer. De advocaten hadden daarentegen juist een kleinere rol en de onderzoekers signaleerden dat er tijdens de zitting dan ook beduidend minder in juridisch jargon werd gesproken.

Earlier this year, the Oversight Board announced a review of three cases involving different pieces of content on Facebook that contained the phrase “From the River to the Sea.” EFF submitted to the consultation urging Meta to make individualized moderation decisions on this content rather than a blanket ban as the phrase is a historical call for Palestinian liberation and not an incitement of hatred in violation with Meta’s community standards.

We’re happy to see that the Oversight Board agreed. In last week’s decision, the Board found that the three pieces of examined content did not break Meta’s rules on “Hate Speech, Violence and Incitement or Dangerous Organizations and Individuals.” Instead, use of the phrase “From the River to the Sea” was found to be an expression of solidarity with Palestinians and not an inherent call for violence, exclusion, or glorification of designated terrorist group Hamas. 

The Oversight Board decision follows Meta’s original action to keep the content online. In each of the three cases, users appealed to Meta to remove the content but the company’s automated tools dismissed the appeals for human review and kept the content on Facebook. Users subsequently appealed to the Board and called for the content to be removed. The material included a comment that used the hashtag #fromtherivertothesea, a video depicting floating watermelon slices forming the phrases “From the River to the Sea” and “Palestine will be free,” and a reshared post declaring support for the Palestinian people.

As we’ve said many times, content moderation at scale does not work. Nowhere is this truer than on Meta services like Facebook and Instagram where the vast amount of material posted has incentivized the corporation to rely on flawed automated decision-making tools and inadequate human review. But this is a rare occasion where Meta’s original decision to carry the content and the Oversight Board’s subsequent decision supporting this upholds our fundamental right to free speech online. 

The tech giant must continue examining content referring to “From the River to the Sea” on an individualized basis, and we continue to call on Meta to recognize its wider responsibilities to the global user base to ensure people are free to express themselves online without biased or undue censorship and discrimination.

De Rechtspraak ziet het maatschappelijke belang van snelle besluitvorming voor dit soort projecten, maar waarschuwt dat het bij herhaling gebruik maken van de mogelijkheid om juridische procedures in te korten, kan leiden tot uitholling van de rechtsbescherming van burgers.

Het zit als volgt: om het stroomnet zo snel mogelijk uit te breiden, wil minister Sophie Hermans (VVD) van Klimaat en Groene Groei dat elektriciteitsprojecten vanaf 25 kilovolt een snellere beroepsprocedure doorlopen. Door deze projecten aan te merken als van ‘zwaarwegend maatschappelijk belang’ kunnen juridische procedures beperkt worden.

Dit zou betekenen dat beroep tegen deze projecten alleen nog bij de Afdeling bestuursrechtspraak Raad van State mogelijk is, in plaats van eerst bij de rechtbank en daarna bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Net als bij twee eerdere wetgevingsadviezen, waaronder het advies over het wetsvoorstel voor meer regie op volkshuisvesting, onderkent de Raad voor de rechtspraak het maatschappelijke belang van snelle besluitvorming, maar wijst het op het uitgangspunt van rechtspraak in twee instanties. Ook in deze gevallen is zorgvuldige rechtsbescherming van belang. Bovendien is moeilijk uit te leggen waarom een burger voor minder zwaarwegende maatschappelijke belangen wel in twee instanties mag procederen, aldus de raad.

Daarnaast wijst de Raad voor de rechtspraak op het advies van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Die is ook van oordeel is dat niet lichtvaardig afbreuk mag worden gedaan aan het beginsel van rechtsbescherming in twee instanties. Bovendien wijst de Raad van State erop dat juist vanwege de oplopende doorlooptijden zeer terughoudend moet worden omgegaan met het benoemen van categorieën die versneld moeten worden afgedaan.

De Raad voor de rechtspraak denkt dat een genoemd argument van een verminderde werklast niet aangetoond is: “Gelet op het aantal zaken waar het in afgelopen jaren om ging, heeft het wegvallen van deze zaken bij de rechtbanken geen significante impact op de werklast.”

Ze wil een mogelijke toename van zaken wel alsnog onderzoeken: “Indien het Besluit zodanig wordt aangepast dat rechtspraak in twee instanties behouden blijft, dan wordt de Raad graag alsnog in de gelegenheid gesteld om de effecten op de werklast van de rechtbanken in kaart te brengen, vanwege de verwachting dat betreffende zaken in aantal significant zullen toenemen.”

Vind hier de link naar het advies van de Raad voor de Rechtspraak.

Het bericht RvdR: ‘Kort juridische procedures niet in vanwege het belang van projecten’ verscheen eerst op Mr. Online.

Vnaf deze week mogen mobieltjes niet meer mee de klas in op basisscholen. Dat las ik bij Nu.nl. Het is de vervolgstap van de al eerder genomen keuze om mobieltjes op middelbare scholen niet meer toe te staan. Een aantal lezers vroeg zich wel af hoe dit nou precies wettelijk geregeld was, met name rond aansprakelijkheid.

“In groep 7 en 8 staat bijvoorbeeld gewoon een bakje waar leerlingen hun telefoon in kunnen doen”, zegt een woordvoerder van een Almeerse school bijvoorbeeld. Daar zie ik als jurist gelijk risico’s: wat als men andermans telefoon meeneemt, of er gaat een kop koffie of beker appelsap over die bak heen?

Wie graag de wet hierop wil lezen, moet ik teleurstellen. Dit is geen wettelijke regeling maar een “afspraak” tussen “vertegenwoordigers van docenten, bestuurders, ouders en leerlingen onder leiding van [het ministerie van] OCW”, aldus de recente Kamerbrief hierover.

De afspraken zelf zijn dan in een andere brief uit 2023 vastgelegd: “Mobiele telefoons en andere devices zijn niet toegestaan in de klas, tenzij ze educatief worden gebruikt tijdens de les.” Daar is vervolgens een uitzondering bijgekomen voor leerlingen die de telefoon voor medische of andere zware redenen nodig hebben, zoals gebruik als leeshulp bij slechtzienden of alerts voor bloedsuiker.

Verdere details werk je als school zelf uit (met hulp van Kennisnet). Bied je kluisjes aan waar telefoons veilig in kunnen, en moet dat dan de hele schooldag of mogen ze eruit tijdens pauzes? Kies je voor het advies thuislaten en wat doe je dan als ouders erop staan? Of ga je voor de kartonnen doos bij de deur, en hoe zit het dan met je aansprakelijkheid?

Wat dat laatste betreft, dat legt de VO-raad helder uit: Als de school aan het begin van de dag telefoons inneemt, dan draagt de school de verantwoordelijkheid dat de telefoon niet beschadigd raakt of kwijtraakt. De school heeft hiervoor een aansprakelijkheidsverzekering. De school kan de aansprakelijkheid niet ondervangen door in de regels op te nemen dat ze niet verantwoordelijk zijn voor diefstal of schade van ingenomen telefoons. De school is dus aansprakelijk voor schade of diefstal, maar kan dat gewoon via haar verzekering laten lopen. In de schoolregels opnemen dat het eigen risico is, is daarmee niet rechtsgeldig.

Bij de regel “telefoons weg in de les” is het wél gewoon risico en verantwoordelijkheid leerling als er schade optreedt. Daar doet zich weer een ander punt voor: wat als er toch een telefoon aan staat of op tafel ligt?

Dit is op zich niet nieuw, diverse scholen hadden al langer regels hierover. Net als over jassen aan in de klas bijvoorbeeld. Innemen mag, fysiek afpakken niet. Je kunt als school wel een consequentie zetten op niet afgeven, zoals de les uit moeten, of nablijven of iets dergelijks.

Arnoud

Het bericht Ook op basisscholen verbod op telefoon in klas: hoe zit dat juridisch? verscheen eerst op Ius Mentis.

De Raad voor de rechtspraak is in een vandaag gepubliceerd wetgevingsadvies kritisch over het voorgenomen besluit van het kabinet om bij elektriciteitsprojecten vanaf 25 kilovolt de rechtsbescherming van twee instanties te vervangen door één beroepsmogelijkheid. De Rechtspraak ziet het maatschappelijke belang van snelle besluitvorming voor dit soort projecten, maar waarschuwt dat het bij herhaling gebruik maken van de mogelijkheid om juridische procedures in te korten, kan leiden tot uitholling van de rechtsbescherming van burgers.

Om het stroomnet zo snel mogelijk uit te breiden, wil de minister van Klimaat en Groene Groei dat elektriciteitsprojecten vanaf 25 kilovolt een snellere beroepsprocedure doorlopen. Door deze projecten aan te merken als van ‘zwaarwegend maatschappelijk belang’ kunnen juridische procedures beperkt worden. Dit zou betekenen dat beroep tegen deze projecten alleen nog bij de Afdeling bestuursrechtspraak Raad van State mogelijk is, in plaats van eerst bij de rechtbank en daarna bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Net als bij twee eerdere wetgevingsadviezen, waaronder het advies over het wetsvoorstel voor meer regie op volkshuisvesting, onderkent de Raad voor de rechtspraak het maatschappelijke belang van snelle besluitvorming, maar wijst het op het uitgangspunt van rechtspraak in twee instanties. Ook in deze gevallen is zorgvuldige rechtsbescherming van belang. Bovendien is moeilijk uit te leggen waarom een burger voor minder zwaarwegende maatschappelijke belangen wel in twee instanties mag procederen.

Daarnaast wijst de Raad voor de rechtspraak op het advies van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Die is ook van oordeel is dat niet lichtvaardig afbreuk mag worden gedaan aan het beginsel van rechtsbescherming in twee instanties. Bovendien wijst de Raad van State erop dat juist vanwege de oplopende doorlooptijden zeer terughoudend moet worden omgegaan met het benoemen van categorieën die versneld moeten worden afgedaan.

Een nieuwe wet of wetswijziging heeft soms grote gevolgen voor de rechtspraak. De Raad voor de rechtspraak geeft regering en Staten-Generaal advies over wetgeving en beleid met gevolgen voor de rechtspraak. De Raad adviseert over de inhoud van het wetsvoorstel (of beleidsvoorstel), de effecten op de organisatie en werklast en over de uitvoerbaarheid.

- Lees hier het volledige wetgevingsadvies van de Raad voor de rechtspraak.

De Raad voor de rechtspraak is in een vandaag gepubliceerd wetgevingsadvies kritisch over het voorgenomen besluit van het kabinet om bij elektriciteitsprojecten vanaf 25 kilovolt de rechtsbescherming van twee instanties te vervangen door één beroepsmogelijkheid. De Rechtspraak ziet het maatschappelijke belang van snelle besluitvorming voor dit soort projecten, maar waarschuwt dat het bij herhaling gebruik maken van de mogelijkheid om juridische procedures in te korten, kan leiden tot uitholling van de rechtsbescherming van burgers.

Om het stroomnet zo snel mogelijk uit te breiden, wil de minister van Klimaat en Groene Groei dat elektriciteitsprojecten vanaf 25 kilovolt een snellere beroepsprocedure doorlopen. Door deze projecten aan te merken als van ‘zwaarwegend maatschappelijk belang’ kunnen juridische procedures beperkt worden. Dit zou betekenen dat beroep tegen deze projecten alleen nog bij de Afdeling bestuursrechtspraak Raad van State mogelijk is, in plaats van eerst bij de rechtbank en daarna bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Net als bij twee eerdere wetgevingsadviezen, waaronder het advies over het wetsvoorstel voor meer regie op volkshuisvesting, onderkent de Raad voor de rechtspraak het maatschappelijke belang van snelle besluitvorming, maar wijst het op het uitgangspunt van rechtspraak in twee instanties. Ook in deze gevallen is zorgvuldige rechtsbescherming van belang. Bovendien is moeilijk uit te leggen waarom een burger voor minder zwaarwegende maatschappelijke belangen wel in twee instanties mag procederen.

Daarnaast wijst de Raad voor de rechtspraak op het advies van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Die is ook van oordeel is dat niet lichtvaardig afbreuk mag worden gedaan aan het beginsel van rechtsbescherming in twee instanties. Bovendien wijst de Raad van State erop dat juist vanwege de oplopende doorlooptijden zeer terughoudend moet worden omgegaan met het benoemen van categorieën die versneld moeten worden afgedaan.

Een nieuwe wet of wetswijziging heeft soms grote gevolgen voor de rechtspraak. De Raad voor de rechtspraak geeft regering en Staten-Generaal advies over wetgeving en beleid met gevolgen voor de rechtspraak. De Raad adviseert over de inhoud van het wetsvoorstel (of beleidsvoorstel), de effecten op de organisatie en werklast en over de uitvoerbaarheid.

- Lees hier het volledige wetgevingsadvies van de Raad voor de rechtspraak.

Curious about the latest digital rights news? Well, you're in luck! In our latest newsletter we cover topics including the Department of Homeland Security's use of AI in the immigration system, the arrest of Telegram’s CEO Pavel Durov, and a victory in California where we helped kill a bill that would have imposed mandatory internet ID checks.

It can feel overwhelming to stay up to date, but we've got you covered with our EFFector newsletter! You can read the full issue here, or subscribe to get the next one in your inbox automatically! You can also listen to the audio version of the newsletter on the Internet Archive, or by clicking the button below:

LISTEN ON YouTube

EFFECTOR 36.12 - Stopping The Harms Of Automated Decision Making

Since 1990 EFF has published EFFector to help keep readers on the bleeding edge of their digital rights. We know that the intersection of technology, civil liberties, human rights, and the law can be complicated, so EFFector is a great way to stay on top of things. The newsletter is chock full of links to updates, announcements, blog posts, and other stories to help keep readers—and listeners—up to date on the movement to protect online privacy and free expression. 

Thank you to the supporters around the world who make our work possible! If you're not a member yet, join EFF today to help us fight for a brighter digital future.

De Klare Taalbokaal 2022-2023 van de Rechtspraak is dinsdag uitgereikt in de rechtbank Oost-Brabant. De prijs, ingesteld om te bevorderen dat rechters begrijpelijke taal gebruiken in hun uitspraken, ging deze keer naar kinderrechter Bianca Serno en gerechtsjurist Demy Beimans. Hun uitspraak over de omgangsregeling van een kind met zijn vader is kraakhelder en staat als een huis, vond de jury.

Het kind van gescheiden ouders schreef de rechter dat hij niet meer – of nog maar en paar keer per jaar – naar zijn vader wilde omdat die vaak schreeuwde en hem kleineerde. De rechter wees dat verzoek af nadat een gesprek met de ouders en de Raad voor de Kinderbescherming duidelijk had gemaakt dat de relatie tussen vader en moeder heel slecht was. Als de moeder het kind wegbracht, belde ze aan en ging meteen weer in de auto zitten. “De rechter denkt dat de slechte relatie tussen zijn ouders het voor heel moeilijk maakt om een fijn contact met zijn vader te hebben”, staat in de uitspraak. “De vader is daar ook heel gefrustreerd over, waardoor hij misschien sneller boos wordt.”

De oplossing zat volgens de rechter niet in het verbreken van contact, maar in het verbeteren van de relaties, vooral tussen de ouders. “Als er bij vader dingen gebeuren die niet fijn zijn dan moeten die uitgepraat worden, eventueel met een hulpverlener erbij. Wat ook heel belangrijk is, is dat het kind voelt dat hij het van zijn moeder fijn mag hebben bij zijn vader. Daar hoort bijvoorbeeld bij dat de moeder hem netjes bij de deur ophaalt en dat de ouders elkaar dan begroeten. De rechter hoopt dat het de ouders uiteindelijk zal lukken om op een normalere manier met elkaar om te gaan, want dat is het enige dat de situatie voor het kind op de lange termijn kan verbeteren.”

De jury vindt dat deze uitspraak de Klare Taalbokaal verdient omdat hij helemaal in begrijpelijke taal is geschreven, zonder dat de rechter en gerechtsjurist een betuttelende toon aanslaan of vervallen in Jip-en-Janneke-taal met heel korte zinnen. “Zij hebben een goede balans gevonden tussen zakelijkheid en lezergerichtheid, en juridische termen worden meteen uitgelegd. De boodschap is daardoor voor het kind en de ouders heel duidelijk.”

Het was gisteren de zesde keer dat de bokaal werd uitgereikt. Rechtspraakmedewerkers sturen daarvoor uitspraken in waarvan ze vinden dat ze uitblinken in duidelijkheid. Een telkens wisselende jury – dit jaar onder voorzitterschap van hoogleraar wetenschapscommunicatie Ionica Smeets – beoordeelt de genomineerde uitspraken op taalgebruik, opbouw en communicatieve kracht.

De jury merkt op dat online nieuwsmedia in hun berichtgeving steeds vaker een link naar de uitspraak plaatsen. “Ook via andere kanalen, zoals sociale media, delen mensen uitspraken. Hoe toegankelijker en begrijpelijker de teksten van onze uitspraken zijn, hoe eerder iemand geneigd zal zijn ook daadwerkelijk op zo’n link te klikken en de uitspraak te lezen.”

Burgers hebben recht op een uitspraak die ze kunnen begrijpen, schrijft de jury. “Als beslissingen van rechters meteen duidelijk zijn, neemt het risico af dat ze verkeerd worden uitgelegd of niet worden geaccepteerd. De Rechtspraak wil transparant en toegankelijk zijn en zet zich al jaren in om begrijpelijk taalgebruik te bevorderen.”

Rechters en gerechtsjuristen, die van oudsher gewend zijn om hun oordeel zo te verwoorden dat juristen ermee uit de voeten kunnen, moeten daarvoor een flinke vertaalslag maken. “Dat is veel werk, maar ook erg belangrijk, zeggen rechter Serno en gerechtsjurist Beimans. “Zeker als een kind zelf om een beslissing van de rechter vraagt. Dan is er al heel veel gebeurd en moet je echt duidelijk uitleggen waarom je het verzoek – zoals in dit geval – afwijst. Anders denkt het kind ook nog dat er niet naar hem is geluisterd.” De rechtbank schrijft daarom standaard kindvriendelijke uitspraken in dergelijke zaken.

Vorig jaar wonnen bestuursrechter Koen de Meulder en gerechtsjurist Marianne van der Knijff van de rechtbank Midden-Nederland De Klare Taalbokaal.

Het bericht Duidelijke uitspraak rechtbank Oost-Brabant wint De Klare Taalbokaal verscheen eerst op Mr. Online.

As British-Egyptian coder, blogger, and activist Alaa Abd El Fattah enters his fifth year in a maximum security prison outside Cairo, unjustly charged for supporting online free speech and privacy for Egyptians and people across the Middle East and North Africa, we stand with his family and an ever-growing international coalition of supporters in calling for his release.

Alaa has over these five years endured beatings and solitary confinement. His family at times were denied visits or any contact with him. He went on a seven-month hunger strike in protest of his incarceration, and his family feared that he might not make it.

But global attention on his plight, bolstered by support from British officials in recent years, ultimately led to improved prison conditions and family visitation rights.

But let’s be clear: Egypt’s long-running retaliation against Alaa for his activism is a travesty and an arbitrary use of its draconian, anti-speech laws. He has spent the better part of the last 10 years in prison. He has been investigated and imprisoned under every Egyptian regime that has served in his lifetime. The time is long overdue for him to be freed.

Over 20 years ago Alaa began using his technical skills to connect coders and technologists in the Middle East to build online communities where people could share opinions and speak freely and privately. The role he played in using technology to amplify the messages of his fellow Egyptians—as well as his own participation in the uprising in Tahrir Square—made him a prominent global voice during the Arab Spring, and a target for the country’s successive repressive regimes, which have used antiterrorism laws to silence critics by throwing them in jail and depriving them of due process and other basic human rights.

Alaa is a symbol for the principle of free speech in a region of the world where speaking out for justice and human rights is dangerous and using the power of technology to build community is criminalized. But he has also come to symbolize the oppression and cruelty with which the Egyptian government treats those who dare to speak out against authoritarianism and surveillance.

Egyptian authorities’ relentless, politically motivated pursuit of Alaa is an egregious display of abusive police power and lack of due process. He was first arrested and detained in 2006 for participating in a demonstration. He was arrested again in 2011 on charges related to another protest. In 2013 he was arrested and detained on charges of organizing a protest. He was eventually released in 2014, but imprisoned again after a judge found him guilty in absentia.

What diplomatic price has Egypt paid for denying the right of consular access to a British citizen? And will the Minister make clear there will be serious diplomatic consequences if access is not granted immediately and Alaa is not released and reunited with his family? - David Lammy

That same year he was released on bail, only to be re-arrested when he went to court to appeal his case. In 2015 he was sentenced to five years in prison and released in 2019. But he was re-arrested in a massive sweep of activists in Egypt while on probation and charged with spreading false news and belonging to a terrorist organization for sharing a Facebook post about human rights violations in prison. He was sentenced in 2021, after being held in pre-trial detention for more than two years, to five years in prison. September 29 will mark five years that he has spent behind bars.

While he’s been in prison an anthology of his writing, which was translated into English by anonymous supporters, was published in 2021 as You Have Not Yet Been Defeated, and he became a British citizen through his mother, the rights activist and mathematician Laila Soueif, that December.

Protesting his conditions, Alaa shaved his head and went on hunger strike beginning in April 2022. As he neared the third month of his hunger strike, former UK foreign secretary Liz Truss said she was working hard to secure his release. Similarly, then-PM Rishi Sunak wrote in a letter to Alaa’s sister, Sanaa Seif, that “the government is deeply committed to doing everything we can to resolve Alaa's case as soon as possible."

David Lammy, then a Member of Parliament and now Britain’s foreign secretary, asked Parliament in November 2022, “what diplomatic price has Egypt paid for denying the right of consular access to a British citizen? And will the Minister make clear there will be serious diplomatic consequences if access is not granted immediately and Alaa is not released and reunited with his family?” Lammy joined Alaa’s family during a sit-in outside of the Foreign Office.

When the UK government’s promises failed to come to fruition, Alaa escalated his hunger strike in the runup to the COP27 gathering. At the same time, a coordinated campaign led by his family and supported by a number of international organizations helped draw global attention to his plight, and ultimately led to improved prison conditions and family visitation rights.

But although Alaa’s conditions have improved and his family visitation rights have been secured, he remains wrongfully imprisoned, and his family fears that the Egyptian government has no intention of releasing him.

With Lammy, now UK Foreign Minister, and a new Labour government in place in the UK, there is renewed hope for Alaa’s release. Keir Starmer, Labour Leader and the new prime minister, has voiced his support for Fattah’s release.

The new government must make good on its pledge to defend British values and interests, and advocate for the release of its British citizen Alaa Fattah. We encourage British citizens to write to their MP (external link) and advocate for his release. His continued detention is debased. Egypt should face the sole of shoes around the world until Fattah is freed.

Joyce Schot kreeg een Meijers-beurs om promotieonderzoek te doen naar de invloed van slachtofferverklaringen op rechters en vonnissen. Ze wil de vraag beantwoorden of slachtofferverklaringen invloed kunnen hebben op beslissingen over schuld en straf, en zo ja, hoe en in welke mate. Schot is als docent verbonden aan de afdeling Criminologie van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Leiden. Ze zal haar onderzoek in februari van 2025 gaan aanvangen.

Schot combineert in haar studie drie verschillende onderzoeksmethoden. Ze zal rechters interviewen, strafdossiers bestuderen en experimenten in de praktijk uitvoeren. Ze verwacht dat de inzichten die haar studie opleveren bij kunnen dragen aan de kwaliteit en bewustwording van mogelijk onbedoelde effecten. Het zou namelijk onwenselijk zijn wanneer beslissingen over straf en schuld afhangen van wat het slachtoffer daarover te zeggen heeft. Ook wil zij de inzichten delen met juridische wetenschappers en tijdens workshops voor officieren van justitie en rechters.

Schot liep tijdens haar studie al een onderzoeksstage bij het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR), waarna zij voor haar afstudeerscriptie de invloed die het spreekrecht had op het emotionele herstel van slachtoffers beschreef.

Geleidelijk kwam bij Schot ook de kant van de rechter en de verdachte in beeld. “Het riep bij mij de vraag op: Wat zou het met je doen als rechter, als je dit soort heel emotionele verklaringen hoort? Daar bleef ik nieuwsgierig naar. We wisten wel wat de gevolgen van het spreekrecht zijn voor het slachtoffer, maar nog vrij weinig van de invloed op de rechtspraak.”

Zij ziet graag dat de resultaten van haar aanstaande onderzoek onderdeel worden van opleidingen tot rechter, of aan de orde komen in bijscholingscursussen. Ook valt te denken aan een ander beleid of een wetswijziging: “Bijvoorbeeld om het moment van het spreekrecht te veranderen’, zegt Schot. “Misschien kan het spreekrecht pas worden uitgeoefend, als de schuld is vastgesteld.”

De introductie van het spreekrecht betekende dat slachtoffers een stem in de strafrechtelijke procedure kregen. Uit onderzoek was gebleken dat zij gezien en gehoord wilden worden door de rechter. Het spreekrecht voorzag in deze behoeften. “Heel goed natuurlijk’, vertelt Schot. “Maar nauwelijks was onderzocht wat de gevolgen zouden kunnen zijn voor het strafproces en rechterlijke beslissingen. Alleen in Amerika was daar onderzoek naar gedaan.”

Psycholoog Nieke Elbers aan de Vrije Universiteit in Amsterdam was betrokken bij ander onderzoek dat het NSCR uitvoerde naar het spreekrecht, en de rol van de slachtofferadvocaat daarin. Mr. bracht daar een artikel over.

Naar de invloed van het spreekrecht op het oordeel van de Nederlandse rechter, en de oplegging van straffen is ook volgens Elbers nog weinig onderzoek gedaan. Hoewel ze uit eigen onderzoek wel een conclusie kon trekken: “Rechters verwijzen vaak naar de slachtofferverklaring in hun uitspraak. Maar uit ons onderzoek kwam naar voren dat dit geen significant effect heeft op een eventuele veroordeling van de verdachte, of de mogelijke uitkering van een vergoeding.”

Het bericht Promotie-onderzoek naar invloed slachtofferverklaringen op rechter verscheen eerst op Mr. Online.

Hoe nauwkeuriger een minister hun woorden kiest, hoe oplettender we worden. Zo ook een aantal jaar geleden.

In reactie op Kamervragen over het gebruik van Clearview AI door de Nederlandse politie, zei de Minister voor Rechtsbescherming dat in Nederland niet aan realtime gezichtsherkenning wordt gedaan. Een paar weken later werd hij door de Minister van Justitie en Veiligheid gecorrigeerd. Het antwoord was "te ruim" geweest (red flag numero één). De minister verbeterde: voor real-time gezichtsherkenning "in de publieke ruimte" (twee) werd op dat moment (drie) binnen de politie "geen toestemming gegeven" (kwartet). Zijn reactie versterkte ons vermoeden, gebaseerd op gelekte documenten in handen van Buzzfeed, dat de Nederlandse politie wel degelijk gebruik maakte van Clearview.

Wat is Clearview ook alweer? Het is een massale - en illegale - gezichtendatabank. Je uploadt een foto van iemand naar de app, en Clearview geeft jou een lijstje online bronnen terug waar dat gezicht nog meer voor komt. Illegaal, super creepy en een enorm veiligheidsrisico: niet echt een dienst waarvan het gepast is dat de politie het gebruikt.

Omdat de politie steeds meer interesse toont in gezichtsherkenningstechnologie, dienden we vorig jaar bij de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) een tip in. Over Clearview, maar we vroegen de AP ook breder te onderzoeken hoe de politie gezichtsherkenningstechnologie inzet. Vorige week werd bekend dat de AP Clearview een boete oplegt van 30,5 miljoen euro. Volkomen terecht. We hopen dat het een signaal afgeeft, zeker aan opsporingsdiensten, dat het gebruik van dit soort systemen niet oké is. Maar nog blijer zijn we met het feit dat de AP verder kijkt dan alleen Clearview. Voor de zomer stuurde ze een brief aan de Minister voor Justitie en Veiligheid waarin ze vraagt om meer informatie over de inzet van technologie door de politie. Dit in het kader van haar ambitie om in 2024 "extra aandacht te besteden aan een verdedigbare balans tussen vrijheid en veiligheid." Onze tweede tip aan de AP? Die aandacht zal ook in 2025 nog nodig zijn.

Dit artikel verscheen eerder als voorwoord van onze tweewekelijkse nieuwsbrief. Voortaan deze nieuwsbrief meteen in je inbox ontvangen? Schrijf je in via:

#mailpoet_form_6 .mailpoet_form { } #mailpoet_form_6 .mailpoet_paragraph { } #mailpoet_form_6 .mailpoet_text_label, #mailpoet_form_6 .mailpoet_textarea_label, #mailpoet_form_6 .mailpoet_select_label, #mailpoet_form_6 .mailpoet_radio_label, #mailpoet_form_6 .mailpoet_checkbox_label, #mailpoet_form_6 .mailpoet_list_label, #mailpoet_form_6 .mailpoet_date_label { display: block; } #mailpoet_form_6 .mailpoet_text, #mailpoet_form_6 .mailpoet_textarea, #mailpoet_form_6 .mailpoet_select, #mailpoet_form_6 .mailpoet_date { display: block; } #mailpoet_form_6 .mailpoet_checkbox { } #mailpoet_form_6 .mailpoet_validate_success { color: #468847; } #mailpoet_form_6 .mailpoet_validate_error { color: #b94a48; }#mailpoet_form_6{;}#mailpoet_form_6 .mailpoet_message {margin: 0; padding: 0 20px;}#mailpoet_form_6 .mailpoet_paragraph.last {margin-bottom: 0} @media (max-width: 500px) {#mailpoet_form_6 {background-image: none;}} @media (min-width: 500px) {#mailpoet_form_6 .last .mailpoet_paragraph:last-child {margin-bottom: 0}} @media (max-width: 500px) {#mailpoet_form_6 .mailpoet_form_column:last-child .mailpoet_paragraph:last-child {margin-bottom: 0}} Laat dit veld leegSchrijf je in *

Controleer je inbox of spammap om je abonnement te bevestigen.

The more carefully a minister chooses their words, the more carefully we pay attention. Such was the case several years ago.

In response to parliamentary questions about the use of Clearview AI by the Dutch police, the Minister for Legal Protection said that real-time facial recognition is not done in the Netherlands. A few weeks later, he was corrected by the Minister of Justice and Security. The answer had been “too broad.” (Red flag numero uno.) The minister corrected: within the police, at the time (dos), "no permission was given" (tres) for real-time facial recognition “in public spaces” (Quartets). The minister's response reinforced our suspicion, based on leaked documents held by Buzzfeed, that the Dutch police had in fact used Clearview.

What is Clearview again? It's a massive - and illegal - face database. You upload a photo of someone to the app, and Clearview gives you back a list of online sources where that same face appears. Illegal, super creepy and a huge security threat: not exactly a service that's appropriate for the police to use.

As the Dutch police over the years has become increasingly interested in facial recognition technology, we filed a tip with the data protection authority (DPA) in April of last year. About Clearview specifically, but we also asked the DPA to more broadly look into how the police is using facial recognition technology. Last week the DPA announced it's fining Clearview 30.5 million euros. Clearview deserves every penny of it. We hope the fine sends a signal, especially to law enforcement agencies, that the use of systems like these is not okay. But we are even happier with the fact that the DPA is looking beyond Clearview. Before the summer, it sent a letter to the Minister of Justice and Security asking for more information about the police's use of technology. This as part of her ambition to pay “extra attention to a defensible balance between freedom and security in 2024.” Our second tip for the DPA? We'll be needing some of that attention in 2025, too.

This article appeared earlier as the preface to our monthly English newsletter. Do you want to receive this newsletter straight to your inbox? Subscribe via:

#mailpoet_form_37 .mailpoet_form { padding: 0 !important; } #mailpoet_form_37 .mailpoet_column_with_background { padding: 10px; } #mailpoet_form_37 .mailpoet_form_column:not(:first-child) { margin-left: 20px; } #mailpoet_form_37 .mailpoet_paragraph { line-height: 20px; margin-bottom: 20px; } #mailpoet_form_37 .mailpoet_segment_label, #mailpoet_form_37 .mailpoet_text_label, #mailpoet_form_37 .mailpoet_textarea_label, #mailpoet_form_37 .mailpoet_select_label, #mailpoet_form_37 .mailpoet_radio_label, #mailpoet_form_37 .mailpoet_checkbox_label, #mailpoet_form_37 .mailpoet_list_label, #mailpoet_form_37 .mailpoet_date_label { display: block; font-weight: normal; } #mailpoet_form_37 .mailpoet_text, #mailpoet_form_37 .mailpoet_textarea, #mailpoet_form_37 .mailpoet_select, #mailpoet_form_37 .mailpoet_date_month, #mailpoet_form_37 .mailpoet_date_day, #mailpoet_form_37 .mailpoet_date_year, #mailpoet_form_37 .mailpoet_date { display: block; } #mailpoet_form_37 .mailpoet_text, #mailpoet_form_37 .mailpoet_textarea { width: 200px; } #mailpoet_form_37 .mailpoet_checkbox { } #mailpoet_form_37 .mailpoet_submit { } #mailpoet_form_37 .mailpoet_divider { } #mailpoet_form_37 .mailpoet_message { } #mailpoet_form_37 .mailpoet_form_loading { width: 30px; text-align: center; line-height: normal; } #mailpoet_form_37 .mailpoet_form_loading > span { width: 5px; height: 5px; background-color: #5b5b5b; }#mailpoet_form_37{border-radius: 0px;text-align: left;}#mailpoet_form_37 form.mailpoet_form {padding: 20px;}#mailpoet_form_37{width: 100%;}#mailpoet_form_37 .mailpoet_message {margin: 0; padding: 0 20px;}#mailpoet_form_37 .mailpoet_paragraph.last {margin-bottom: 0} @media (max-width: 500px) {#mailpoet_form_37 {background-image: none;}} @media (min-width: 500px) {#mailpoet_form_37 .last .mailpoet_paragraph:last-child {margin-bottom: 0}} @media (max-width: 500px) {#mailpoet_form_37 .mailpoet_form_column:last-child .mailpoet_paragraph:last-child {margin-bottom: 0}} Laat dit veld leegYour email address *

Thank you for signing up! You'll receive an e-mail asking to confirm your subscription.

Het Franse bedrijf King Colis wil met een pop-up winkel in het Utrechtse winkelcentrum Hoog Catharijne in 5 dagen 7 ton aan verloren e-commercepakketten verkopen. Dat meldde vakblad Retail Trends onlangs. Het riep bij een aantal lezers de vraag op of dat wel mag, zomaar pakketjes verkopen die eigenlijk van een ander waren.

Retail Trends legt uit: Klanten hebben 10 minuten om hun keuze te maken uit de pakketten die in houten stortbakken op pallets staan gepresenteerd. Uiteraard is het verboden om de pakketten voor aankoop te openen. King Colis maakt de ‘schattenjagers’ lekker met de suggestie dat er misschien wel high tech, desigber kleding, schoenen, horloges of videospellen in de ongeopende pakketten zitten. In elk geval zijn volgens het Franse bedrijf ‘verrassingen en koopjes gegarandeerd’. Het deed me denken aan een bericht uit 2021 over een ouder initiatief waarbij zakken met pakjes voor 50 euro werden verkocht. (De adreslabels zaten er nog aan.) Gestolen waar is het niet, het gaat om niet-bezorgbare of geweigerde zendingen en dergelijke.

AVG-technisch zou het wel zo handig zijn als de adreslabels eraf gehaald worden voordat de pakketjes de bulkverkoop in gaan, maar hier kan ik zo snel even niets over vinden. (Eventuele facturen of besteloverzichten met namen en adressen idem dito.)

Als dat is gebeurd, dan zie ik verder niet echt bezwaren. Die producten zijn eigenaar van de fabrikant of winkel die ze opstuurde, ze zijn teruggekomen en deze heeft ze verkocht aan King Colis. Ik zie daar verder geen problemen mee.

De verrassing kan zomaar zijn dat het product defect is, overigens. Wat de vraag oproept: is dat een conformiteitsgebrek, kun je bij King Colis dan de wettelijke regels rond redelijke verwachting inroepen?

Dat denk ik niet, vanwege de unieke omstandigheid van de verkoop: je koopt een doos met onbekende inhoud, waarbij je dus geen verwachting kunt hebben over wat er in zit. Dat iets een kapotte iPhone is (of een doosje batterijen waar de helft van weg is), is dan dus géén probleem waar je wat mee kunt. Dat past gewoon binnen de verwachting die je redelijkerwijs had moeten hebben.

Arnoud

Het bericht Pop-up winkel verkoopt 7 ton ‘verloren pakjes’ in Hoog Catharijne verscheen eerst op Ius Mentis.