De rijksarchieven

Dat de archieven van een staat de belangrijkste bronnen voor zijne geschiedenis zijn, is eene opvatting, die, als vrucht van de historische studiën van den nieuweren tijd, nu overal is doorgedrongen. Vroeger, toen men aan archiefbescheiden slechts als bewijsstukken waarde hechtte, werden zij steeds met zekere geheimhouding behandeld. Slechts nu en dan vergunde men aan een bevoorrechten geleerde daarvan voor een geschiedkundig onderzoek kennis te nemen. Later echter heeft men het wetenschappelijk nut dier verzamelingen beter leeren inzien en dit heeft op de wijze van haar beheer een heilzamen invloed gehad. De collecties werden zooveel mogelijk in een lokaal vereenigd, voor het publiek toegankelijk gesteld en aan deskundige ambtenaren toevertrouwd, die ze door ordening en beschrijving bruikbaar moesten maken. Op die wijze hebben de archieven eene wetenschappelijke inrichting verkregen. Ons land is in dat opzicht niet bij andere staten achtergebleven. Het archiefwezen heeft zich hier langzamerhand verbeterd en onderging in den laatsten tijd eene belangrijke hervorming. Van die ontwikkeling, voor zoover zij de archieven van het Rijk betreft, zal ik trachten een overzicht te geven. Naar ik vertrouw, zullen de mede te deelen bijzonderheden welkom zijn, daar de inrichting van ons archiefwezen niet algemeen bekend is.